زبانحال حضرت رقیه سلام الله علیها با سر مطهر پدر
پس از تو دام بلا قـسمت صنوبر شد کـبـوترِ سرِ دوشت پـرید و پـرپر شد بجای نـاز کـشـیدن، کـشـید مـویـم را کسی که بعد عمو شیر شد دلاور شد تـمام راه به من نـان خـشک میدادند زبس که دختر تو روزه داشت لاغر شد صدا زدم ابـتـا! کعـب نی جوابم داد! حریف من نشد و سیلیاش مکرر شد شلـوغی سر بازار دخـترت را کشت چه چشمهای بدی! عمه سوخت مضطر شد لبـم فـدای لب تو! سـرم فـدای سـرت که هرچه شد به من زار با تو بدتر شد خبر بده به نجف! شام را بههم زدهام نگـو رقـیـه! رقـیـه عـلـی دیـگـر شـد |